Αυτή την Παρασκευή το απόγευμα ο μικρός ακροδεξιός πυρήνας που κινείται γύρω από την πλ. Βικτωρίας επιχειρεί και πάλι να κάνει συγκέντρωση στον χώρο της πλατείας. Αυτή τη φορά η αγριανθρωπιά έχει ευρύτερα πολιτικά χαρακτηριστικά και φιλοδοξίες: προτάγματα «ενάντια στον εποικισμό της Αθήνας» και «σε καταυλισμούς στην Αθήνα» δεν είναι απλά ηλίθια. Επιχειρούν να επανασυγκροτήσουν την ακροδεξιά/φασιστική ατζέντα σε ένα διευρυμένο πλαίσιο, ν’ αντιτάξουν αναχώματα απέναντι στην κοινωνική αλληλεγγύη, να βάλουν υποθήκες για ένα μέλλον που θα αντιγράφει το πιο μαύρο παρελθόν.
Είναι περιττό να ειπωθεί ότι για ακόμη μία φορά κατασκευάζουν τοπικές «επιτροπές κατοίκων και καταστηματαρχών», ότι επιχειρούν το ίδιο ακριβώς σχέδιο που πριν από χρόνια ευδοκίμησε στη γειτονιά του Αγ. Παντελεήμονα να το εξαγάγουν ξανά και ξανά σε άλλες γειτονιές. Και αν όλα αυτά απέτυχαν στην πλ. Αττικής, στην πλ. Βάθης, στην πλ. Αμερικής, στον Βοτανικό, αν το έδαφος που κέρδισαν και στον Αγ. Παντελεήμονα χάθηκε –οριστικά και αμετάκλητα γι’ αυτούς– οι ναζί (γιατί φυσικά γι’ αυτούς πρόκειται) δεν το βάζουν κάτω. Νομίζουν ότι θα τα καταφέρουν στη Βικτώρια. Ούτε στα πιο τρελά όνειρά τους!
Είναι δεδομένο ότι θα συναντήσουμε ξανά τον ίδιο περιφερόμενο θίασο από μερικές δεκάδες ηλικιωμένους που θα κραυγάζουν «είμαστε κάτοικοι»: γνωρίζουμε όμως ότι αυτή τη φορά επιχείρησαν ένα πιο διευρυμένο κάλεσμα στις γύρω γειτονιές, όπως και ότι επιχειρούν να κατοχυρώσουν μια πιο μόνιμη παρουσία στην πλ. Βικτωρίας. Δεν πρόκειται ποτέ να υποτιμήσουμε την πιο μαύρη βλακεία (είναι ανίκητη ακόμη και όταν δεν συσσωρεύει οτιδήποτε άλλο από ήττες), είναι όμως αστείο ότι φαντάζονται ότι μπορεί αυτή η γειτονιά να τους φοβηθεί, ότι θα καταφέρουν οτιδήποτε. Λάθος μέρος!
Είναι προφανές ότι από τη μεριά μας καλούμε συγκέντρωση στον χώρο της πλ. Βικτωρίας. Πάνω και πέρα απ’ όλα, συγκέντρωση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, τους μετανάστες και τις μετανάστριες, στους/τις κατατρεγμένους/ες αυτού του κόσμου. Συγκέντρωση ενάντια στον φασισμό –και μ’ αυτό κυρίαρχα εννοούμε τον πραγματικό εχθρό, την εξουσία και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους φράχτες, τον στρατό και την αστυνομία, τους και τις εκατοντάδες δολοφονημένους/ες στα περάσματα του Αιγαίου, τους εκατομμύρια ξεριζωμένους από τη διαμάχη της κυριαρχίας για το μοίρασμα του κόσμου.
Φέτος, στην Κω, τη Λέσβο, την Αθήνα, το Βελιγράδι, στους φράχτες της Ευρώπης και μέσα στις πόλεις της, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κινητοποιήθηκαν για να προσφέρουν άπλετα την αλληλεγγύη τους, χωρίς όρια, κινδυνεύοντας πολλές φορές και οι ίδιοι/ες –να πνιγούν σε φουρτουνιασμένες θάλασσες, να συλληφθούν ως διακινητές (!), ως διαδηλωτές, να χάσουν τις δουλειές τους που τις παρατούσαν για να προστρέξουν σε βοήθεια. Ένα μεγάλο κομμάτι των ευρωπαϊκών κοινωνιών διεκδίκησε έμπρακτα την αξιοπρέπεια και την αλληλεγγύη, κινητοποιήθηκε μαζικά και βραχυκύκλωσε προσωρινά την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, τους στρατούς, τις συνοριοφυλακές και τους φράχτες της. Όχι για πολύ: αυτή η μάχη συνεχίζεται και τα διακυβεύματά της είναι τεράστια.
Μέσα σ’ όλα αυτά, εμείς κρατάμε μια εικόνα από τη γειτονιά μας που δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ: την πόλη, ως μια γιγαντιαία μηχανή αλληλεγγύης, να προστρέχει για να βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορεί ανθρώπους ταλαιπωρημένους, εξαντλημένους, πεινασμένους, με μια οδύσσεια στην πλάτη τους και 2.000 χιλιόμετρα δρόμου να τους περιμένουν μπροστά. Είμαστε περήφανοι που γίναμε κομμάτι αυτής της ασύλληπτης κοινωνικής μηχανής αλληλεγγύης, του νήματος που μας ένωσε με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που έκαναν το ίδιο, με όποιον τρόπο μπορούσαν, εκεί που βρίσκονταν.
Ποιος μετά απ’ όλα αυτά θα φοβηθεί; (και τι;). Σίγουρα όχι, σίγουρα τίποτα, σίγουρα ποτέ!
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τις μετανάστριες
Αντιφασιστική παρέμβαση
Πλ. Βικτωρίας, Παρασκευή 6 Νοέμβρη, 4.00μμ
συνέλευση της πλ. Βικτωρίας