Μήνας: Νοέμβριος 2015

Την Τετάρτη 4/11, αλληλέγγυος κόσμος που ζει και παρεμβαίνει κοινωνικά και πολιτικά στην περιοχή της Βικτώριας αντιλήφθηκε να διακινείται για τρίτη φορά από τον Σεπτέμβριο ανυπόγραφο μισάνθρωπο κάλεσμα -χωρίς ανθρωπιστικές πινελιές πλέον για άλλοθι- από την ολιγάριθμη ομήγυρη γνωστών καταστηματαρχών και κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, οι οποίοι κινητοποιούνται στη βάση ενός ρατσιστικού και αντιμεταναστευτικού λόγου που ξεκάθαρα πλέον μιλάει για «γκετοποίηση και κίνδυνο εποικισμού της Αθήνας».

Η ρατσιστική σύναξη προπαγανδιζόταν για την Παρασκευή 6/11 στις 17:00 με φλάιερ που είχε μοιραστεί σε πολυκατοικίες και καταστήματα μέχρι και την πλατεία Αμερικής. Παρά την καθυστερημένη ενημέρωση, τα αντανακλαστικά του κόσμου που έχει δείξει τόσες φορές ως τώρα την αλληλεγγύη του στους μετανάστες ήταν άμεσα, με στόχο να ματαιώσουν το πανηγυράκι των αγανακτισμένων τάχα κατοίκων που προσπαθούν αποτυχημένα να στήσουν ακροδεξιό πυρήνα στην πλατεία. Με έκτακτα καλέσματα της «Συνέλευσης Πλατείας Βικτωρίας», του «Συντονισμού αλληλέγγυων από τις περιοχές του κέντρου της Αθήνας στους μετανάστες και τις μετανάστριες» και της συλλογικότητας στα πέριξ της Πατησίων «Αντίστροφη Μέτρηση» αλλά και την παρουσία πολλών ακόμη αλληλέγγυων συντρόφων και συντροφισσών καταφέραμε να βρεθούμε από νωρίς πάνω στην πλατεία με μικροφωνική εγκατάσταση, μοιράζοντας και διαβάζοντας κείμενα. Ταυτόχρονα, στην συγκέντρωση καλούσαν ο Αντιφασιστικός Συντονισμός Αθήνας – Πειραιά και το ΚΕΕΡΦΑ.

Η παρέα των φασιστών -από τους οποίους κάποιοι αναγνωρίζονται και από τις πάλαι ποτέ συνάξεις του Αγίου Παντελεήμονα- δεν κατάφερε παρά να συγκεντρώσει αρχικά 5-10 άτομα, τα οποία παρακολουθούσαν την αντιφασιστική συγκέντρωση ανάμεσα από διμοιρίες που είχαν κάνει από νωρίς αισθητή την παρουσία τους. Με καθυστέρηση συγκεντρώθηκαν περίπου 40 άτομα και χώρεσαν σε μια γωνία στο κάτω μέρος της πλατείας, υπό την προστασία των μπάτσων. Με λόγο και συνθηματολογία που είχαν κατά βάση στόχο τους αλληλέγγυους, γρήγορα ξέχασαν τα αιτήματα για δήθεν αξιοπρέπεια και ζωή, με τα οποία αρχικά προσπάθησαν να καλύψουν τον ρατσισμό και την ξενοφοβία που επιδιώκουν να υποκινήσουν. Λίγο πριν από τις 19:00 οπισθοχώρησαν και διαλύθηκαν στην Αριστοτέλους, αντιλαμβανόμενοι ότι δεν πρόκειται να πάρουν ούτε μέτρο χώρου στην πλατεία. Προτίμησαν να πάρουν πόδι, με δεδομένο ότι η συγκέντρωση των αλληλέγγυων δεν έδειχνε καμία διάθεση να αποχωρήσει. Τουναντίον, τα συνθήματα αυξάνονταν από τους συγκεντρωμένους «ντόπιους» και μετανάστες.

Ο κόσμος του αγώνα και της αλληλεγγύης των από κάτω, ο κόσμος που αντιστέκεται στην ασχήμια αυτού του κόσμου και πολεμά με κάθε τρόπο την αδικία και την εκμετάλλευση δεν πρόκειται να κάνει κανένα βήμα πίσω. Η πλατεία Βικτωρίας δεν θα αφεθεί στα χέρια κανενός ακροδεξιού πυρήνα που θέλει να στήσει το ρατσιστικό του θίασο, προκειμένου να δοκιμάσει -με άλλο μανδύα κάθε φορά- να μπολιάσει με μίσος τις γειτονιές. Κι αφού είναι πράγματι κάτοικοι όπως επαίρονται, τόσο το χειρότερο γι’ αυτούς.

Η αλληλεγγύη θα νικήσει.

Συντονισμός αλληλέγγυων από τις περιοχές του κέντρου της Αθήνας στους μετανάστες και τις μετανάστριες

κείμενο από τους “αντιφασίστες-αντιφασίστριες από τις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας” που μοιράστηκε στην αντιφασιστική συγκέντρωση στην πλ. Βικτωρίας στις 6/11.

Απέναντι στη βαρβαρότητα, αλληλεγγύη

Εξουσιαστές, ρατσιστές, εκμεταλλευτές, έμποροι του θανάτου άντε πνιγείτε!

Ήταν ζήτημα χρόνου και μεθόδευσης: από τον εορταστικά στολισμένο σταθμό του Μονάχου που υποδεχόταν το προηγούμενο καλοκαίρι τους πρόσφυγες με το σύνθημα «Καλώς ήρθατε», η «πολιτισμένη» Ευρώπη της ολιγαρχίας, του νεοφιλελευθερισμού, της οικονομικής δικτατορίας και των απο-φασιστικών γραφειοκρατών αποκαλύπτει σταδιακά το πραγματικό της πρόσωπο. Ο μεγαλόστομος «ανθρωπισμός» και η θανατηφόρα υποκρισία της πνίγονται στα καθημερινά ναυάγια στο Αιγαίο, στα λασπόνερα της Μόριας στη Λέσβο, στα παγωμένα αντίσκηνα στις Βρυξέλλες, στους αγκαθωτούς φράχτες των «εσωτερικών» συνόρων που ανοιγοκλείνουν υπό τα κλομπ των μπάτσων, στις παρελάσεις των φασιστών σε ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, στους βομβαρδισμούς των ευρωπαϊκών «μεγάλων δυνάμεων» σε εμπόλεμες χώρες.

Ο σκληρός πυρήνας της Ε.Ε αποσκοπεί να κρατήσει μακριά από την ευρωπαϊκή ψευδοευδαιμονία τους «παρείσακτους» και να κατασκευάσει βαλκανικά ή κεντροευρωπαϊκά «γκέτο». Διακρίνει κυνηγημένους ανθρώπους σε «επιλέξιμους πρόσφυγες» και «απελάσιμους οικονομικούς μετανάστες», με σαφώς κοινωνικά-ταξικά κριτήρια επαγγελματικής ικανότητας, μορφωτικού επιπέδου και θρησκεύματος. Στρατιωτικοποιεί τα σύνορα στη Μεσόγειο και ενισχύει την χωροφυλακή της Frontex. Εγκλωβίζει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στα κατά τόπους σύνορα. Δημιουργεί «σημεία διαλογής»-προσωρινά στρατόπεδα συγκέντρωσης (hot spots) διωκόμενων από τους πολέμους και τη φτώχεια της Αφρικής και της Ασίας και ανακηρύσσει περιοχές σε «ζώνες τράνζιτ» για τους πρόσφυγες, φυλακές υποχρεωτικής παραμονής δηλαδή. Μ’ ένα λόγο, τελειοποιεί την περίφραξη και την απώθηση από ένα φρούριο που χωράει μόνο όσους κρίνει κατάλληλους προς εκμετάλλευση. Ή μήπως δεν «αντέχει» να τους θρέψει, όταν κάθε Eυρωπαίος πετάει κατά μέσο όρο 250-300 κιλά τρόφιμα το χρόνο; Την ίδια στιγμή που τα δύο ευρώ ημερησίως, με τα οποία επιδοτεί τα βοοειδή, είναι το κατά κεφαλήν εισόδημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των χώρων του «τρίτου» κόσμου. Καπιταλισμός: ένα παρασιτικό σύστημα που συντηρείται και ευημερεί καταστρέφοντας την συλλογική κοινωνική ζωή, μετατρέποντας τα πάντα σε εμπόρευμα και αναζητώντας διαρκώς νέους τρόπους εκμετάλλευσης.

Ένας νεοφιλελεύθερος «αντιρατσισμός» που παζαρεύει ποσοστώσεις ζωής και θανάτου, ένα κοινωνικό και ταξικό ξεσκαρτάρισμα «περισσευούμενων» ανθρώπων: ο ευπρόσδεκτος «μορφωμένος» Σύρος και ο ανεπιθύμητος «ανειδίκευτος» Αφγανός ή Πακιστανός, ο «πολιτισμένος χριστιανός» και ο «επικίνδυνος μουσουλμάνος». Ζωές αβίωτες, στα χέρια μιας πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής ευρωπαϊκής ελίτ που έρχεται να «διαχειριστεί» τη βαρβαρότητα και την εκμετάλλευση που η ίδια δημιουργεί με τους πολέμους που διεξάγει στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Συρία. Με τις πωλήσεις όπλων που διασφαλίζουν τα πετρελαϊκά της συμφέροντα. Με τη στήριξη ολοκληρωτικών καθεστώτων, πολυεθνικών, στρατιωτικών και θρησκευτικών μαφιών. Με την υποδαύλιση εμφυλίων και καταστροφικών συγκρούσεων. Με την κοστολόγηση -εκτός από τους μισθούς, τις συντάξεις και τα μνημόνια-, της ζωής και του θανάτου κατατρεγμένων ανθρώπων. Με τις προαποφασισμένες δολοφονίες-πνιγμούς στους «υγρούς τάφους» των ευρωπαϊκών θαλασσών και τις μαρτυρικές δοκιμασίες στα παγωμένα βουνά.

Η εύκολη «καταγγελία» της ακροδεξιάς Ουγγαρίας που υψώνει φράχτες και στήνει δικαστήρια σε τροχόσπιτα στα σύνορά της, καταδικάζοντας ανθρώπους που «μπαίνουν παράνομα στη χώρα», και η «δημοκρατική» ρητορική περί «δικαιωμάτων» επιχειρούν να κρύψουν την πραγματικότητα: τη βαρβαρότητα των κρατών που αποφασίζουν ποιοι θα ζήσουν και ποιοι θα πεθάνουν, είτε μέσα στις χώρες τους είτε στα σύνορα με την «αναπτυγμένη Δύση», είτε στις διαδρομές της απελπισίας και της εκμετάλλευσης μέσα σε βάρκες, σε φορτηγά, με τα πόδια. Για να βρεθούν τελικά αντιμέτωποι, αν επιβιώσουν, με την ξενοφοβική φρενίτιδα που έχει αρχίσει να εκδηλώνεται μαζικά με διαδηλώσεις, επιθέσεις και εμπρησμούς εναντίον κέντρων υποδοχής μεταναστών στη Γερμανία, στη Σουηδία, στην Ολλανδία, στη Τσεχία και την ταυτόχρονη άνοδο ακροδεξιών, εθνικιστικών και ισλαμοφοβικών κομμάτων και οργανώσεων.

Υποκρισία, περίφραξη και κοινωνικός δαρβινισμός

Καμία αλλαγή για την διασφάλιση διαδρόμων ελεύθερης διέλευσης και ασφαλούς εισόδου των μεταναστών/τριών στα ευρωπαϊκά σύνορα δεν παρουσιάζει η πολιτική της Ε.Ε, αντιθέτως διαρκώς αναβαθμίζεται η Ευρώπη-φρούριο, ολοένα και περισσότεροι φράχτες υψώνονται στο εσωτερικό της. Η Ελλάδα, λειτουργώντας ως εμπροσθοφυλακή της Ε.Ε, ονομάζει τους διακινητές δουλέμπορους – λες και μεταφέρουν δούλους –, ενώ αφήνει μισάνοιχτα τα θαλάσσια περάσματα, προκαλώντας καθημερινές τραγωδίες και ενισχύοντας επί της ουσίας τα παράνομα κυκλώματα διακίνησης. Επιπλέον, η δημιουργία των hot spots θα πολλαπλασιάσει τον αριθμό των πολύνεκρων ναυαγίων στη Μεσόγειο και το Αιγαίο, όπως ακριβώς συνέβη και με το τείχος, αφού το ταξίδι προς την Ευρώπη θα γίνεται όλο και πιο επικίνδυνο. Γιατί κανένα μέτρο καταστολής δεν μπορεί να αποτρέψει την προσπάθεια απελπισμένων ανθρώπων να διαφύγουν από τη φρίκη του πολέμου και της φτώχειας.

Οι φράχτες στα σύνορα άλλων χωρών αποδοκιμάζονται αλλά αυτός του Έβρου παραμένει. Τα χαρακτηριστικά της «εμπόλεμης κατάστασης» και της «έκτακτης ανάγκης» διατηρούνται ακέραια, όπου μπορεί η ακροδεξιά ρητορεία να έχει υποχωρήσει προσωρινά, τη θέση της όμως έχει πάρει ένας γενικευμένος λόγος περί «κακόμοιρων προσφύγων» και «παράτυπων μεταναστών», πράγμα που εξυπηρετεί τον διαφαινόμενο ελληνικό και ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Η Ελλάδα-στρατόπεδο συγκέντρωσης του πρόσφατου παρελθόντος προβάλλεται τώρα ως «κοιτίδα φιλανθρωπίας και αλληλεγγύης». Και, ω του θαύματος, μη κυβερνητικές οργανώσεις, παγκόσμιοι ανθρωπιστικοί οργανισμοί και μέσα ενημέρωσης ανακαλύπτουν «ανθρώπους» που μέχρι τώρα ήταν αόρατοι, κυνηγημένοι ή ανεπιθύμητοι «λαθρομετανάστες».

Κυνισμός και υποκρισία. Όταν οι Έλληνες σε ποσοστό 63% απαντούν ότι η χώρα δεν θα πρέπει να δεχτεί μονιμότερη εγκατάσταση προσφύγων στην Ελλάδα. Τους συμπονούμε, αλλά μακριά από εμάς. Μακριά από τη χώρα, μακριά από τις θάλασσες, μακριά από τις πλατείες, μακριά από τις γειτονιές, μακριά από τους δημόσιους χώρους. Ακόμη και μακριά από τα νεκροταφεία μας, που δεν χωράνε τους πεθαμένους, όπως οι πόλεις μας δεν χωράνε τους ζωντανούς. Και μπορεί τα τάγματα εφόδου της χρυσής αυγής να έχουν σ’ ένα βαθμό αποσυρθεί από τους δρόμους, τα εκλογικά ποσοστά της όμως έχουν παγιωθεί, ο φασισμός της έχει ριζώσει στην ελληνική κοινωνία. Αυτά τα ποσοστά βέβαια, υπήρχαν πάντα στην Ελλάδα, είτε ενσωματωμένα στη δεξιά παράταξη, είτε διάσπαρτα σε άλλα κόμματα. Παρόλο που ο αρχηγός τους ανέλαβε την «πολιτική ευθύνη» για τις δολοφονίες, δηλώνοντας έτσι ότι το κόμμα του είναι εγκληματική οργάνωση και κλείνοντας το μάτι στους ιδεολόγους ναζιστές, οι ψηφοφόροι δεν πτοήθηκαν. Η δίκη περνάει σχεδόν απαρατήρητη, με προσχηματικές καθυστερήσεις, και η αρχηγική κλίκα κυκλοφορεί ελεύθερη, ενώ στελέχη και συνοδοιπόροι αναδιοργανώνονται προκειμένου να σώσουν το τομάρι τους και να επανεμφανιστούν με νέο προσωπείο, οι ίδιοι που μέχρι πρότινος δήλωναν: «Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο. Τίποτα! Ό,τι κινείται, σφάζεται».

Παράλληλα, οι φίλοι τους ακροδεξιοί οπλισμένοι μασκοφόροι, με στολή ή όχι, ακινητοποιούν, απωθούν ή καταστρέφουν βάρκες μεταναστών στα νησιά (μόνο τους τελευταίους μήνες έχουν καταγραφεί οκτώ ανάλογα περιστατικά) ή απελαύνουν παράνομα μαζικά μετανάστες στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο.

Ο φασισμός ή ο ρατσισμός έχει πολλές εκφράσεις. Υπάρχει στους δρόμους και στο ίντερνετ, κάποιες φορές είναι ηχηρός, άλλες ανείπωτος. Άλλοτε σωπαίνει μπροστά στην πείνα του μετανάστη στην πλατεία Βικτωρίας, άλλοτε στήνει ψευτοεπιτροπές κατοίκων που βρωμάνε μισαλλοδοξία, άλλοτε αδιαφορεί για την εξαθλίωση στους προσωρινούς χώρους παραμονής και διέλευσης ή κλείνει τα μάτια για τους θανάτους στα σύνορα. Προέρχεται από κάθε τάξη και κάθε κομμάτι της κοινωνίας. Και επιδιώκει πάντοτε την «εσωτερική εκκαθάριση» από τον κοινό εχθρό και την «εξωτερική επέκταση», είτε με την απροκάλυπτη δολοφονική βία είτε με την συγκαλυμμένη εθνικιστική και μισάνθρωπη κραυγή.

Εμείς τον θάνατο δεν θα τον συνηθίσουμε ποτέ. Δεν θα πάψουμε να βλέπουμε μέσα στον κάθε άνθρωπο, τον κυνηγημένο, τον καταπιεσμένο, τον εξαθλιωμένο, όλη την ανθρωπότητα. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ ότι το κύριο σύνθημα των φασιστών ήταν: «Ζήτω ο θάνατος». Και σήμερα, ο θάνατος είναι σε πρώτο πλάνο, τον μεταδίδουν απευθείας οι ίδιοι οι παραγωγοί και έμποροί του.

Μαζί μας είναι κι άλλοι, διασκορπισμένοι στα πλήθη της αδράνειας και της απάθειας, που καταλαβαίνουν τι σημαίνει ξεριζωμός, πείνα, αλληλεγγύη. Που δεν αποδέχονται τον κανόνα του νεοφιλελεύθερου δόγματος: οι ισχυροί να γίνονται ισχυρότεροι, ενώ οι φτωχοί και οι κατατρεγμένοι να πασχίζουν για την επιβίωσή τους. Που αντιμάχονται την εξουσία και τους υπηρέτες της, την εκμετάλλευση και τους ηγεμόνες της. Που στήνουν οδόφραγμα στις ρατσιστικές και φασιστικές επιθέσεις. Που αυτοοργανώνονται σε αυτόνομα δίκτυα και ομάδες συντονισμού για να μοιραστούν με τους μετανάστες και τις μετανάστριες φαγητό, ρούχα, είδη πρώτης ανάγκης, ανθρωπιά, αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, ελευθερία.

Να ρίξουμε σύνορα, φράχτες και τείχη που οδηγούν στο θάνατο

Να κατέβουμε στα λιμάνια, στους δρόμους, στις γειτονιές

Να μοιραστούμε με τους μετανάστες και τις μετανάστριες ανάγκες και ελπίδες

Αντιφασίστες-αντιφασίστριες από τις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας

Την Παρασκευή 6/11 θα προσπαθήσουν για τρίτη φορά, παρά τις δύο προηγούμενες αποτυχίες τους, φασίστες και ρατσιστές να συσπειρωθούν στην πλατεία Βικτωρίας, στη βάση του ρατσιστικού και αντιμεταναστευτικού μένους τους.

Ο κόσμος που υπέδειξε έμπρακτη αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, τους μετανάστες και τις μετανάστριες όλο αυτό το διάστημα οφείλει να ακυρώσει και αυτήν την προσπάθεια παρουσίας τους.

Συγκέντρωση Παρασκευή 6/11/2015 στις 4 μμ στην πλατεία Βικτωρίας

Απέναντι στη βαρβαρότητα Αλληλεγγύη.

Συντονισμός αλληλέγγυων από τις περιοχές του κέντρου της Αθήνας στους μετανάστες και τις μετανάστριες

Αυτή την Παρασκευή το απόγευμα ο μικρός ακροδεξιός πυρήνας που κινείται γύρω από την πλ. Βικτωρίας επιχειρεί και πάλι να κάνει συγκέντρωση στον χώρο της πλατείας. Αυτή τη φορά η αγριανθρωπιά έχει ευρύτερα πολιτικά χαρακτηριστικά και φιλοδοξίες: προτάγματα «ενάντια στον εποικισμό της Αθήνας» και «σε καταυλισμούς στην Αθήνα» δεν είναι απλά ηλίθια. Επιχειρούν να επανασυγκροτήσουν την ακροδεξιά/φασιστική ατζέντα σε ένα διευρυμένο πλαίσιο, ν’ αντιτάξουν αναχώματα απέναντι στην κοινωνική αλληλεγγύη, να βάλουν υποθήκες για ένα μέλλον που θα αντιγράφει το πιο μαύρο παρελθόν.

Είναι περιττό να ειπωθεί ότι για ακόμη μία φορά κατασκευάζουν τοπικές «επιτροπές κατοίκων και καταστηματαρχών», ότι επιχειρούν το ίδιο ακριβώς σχέδιο που πριν από χρόνια ευδοκίμησε στη γειτονιά του Αγ. Παντελεήμονα να το εξαγάγουν ξανά και ξανά σε άλλες γειτονιές. Και αν όλα αυτά απέτυχαν στην πλ. Αττικής, στην πλ. Βάθης, στην πλ. Αμερικής, στον Βοτανικό, αν το έδαφος που κέρδισαν και στον Αγ. Παντελεήμονα χάθηκε –οριστικά και αμετάκλητα γι’ αυτούς– οι ναζί (γιατί φυσικά γι’ αυτούς πρόκειται) δεν το βάζουν κάτω. Νομίζουν ότι θα τα καταφέρουν στη Βικτώρια. Ούτε στα πιο τρελά όνειρά τους!

Είναι δεδομένο ότι θα συναντήσουμε ξανά τον ίδιο περιφερόμενο θίασο από μερικές δεκάδες ηλικιωμένους που θα κραυγάζουν «είμαστε κάτοικοι»: γνωρίζουμε όμως ότι αυτή τη φορά επιχείρησαν ένα πιο διευρυμένο κάλεσμα στις γύρω γειτονιές, όπως και ότι επιχειρούν να κατοχυρώσουν μια πιο μόνιμη παρουσία στην πλ. Βικτωρίας. Δεν πρόκειται ποτέ να υποτιμήσουμε την πιο μαύρη βλακεία (είναι ανίκητη ακόμη και όταν δεν συσσωρεύει οτιδήποτε άλλο από ήττες), είναι όμως αστείο ότι φαντάζονται ότι μπορεί αυτή η γειτονιά να τους φοβηθεί, ότι θα καταφέρουν οτιδήποτε. Λάθος μέρος!

Είναι προφανές ότι από τη μεριά μας καλούμε συγκέντρωση στον χώρο της πλ. Βικτωρίας. Πάνω και πέρα απ’ όλα, συγκέντρωση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, τους μετανάστες και τις μετανάστριες, στους/τις κατατρεγμένους/ες αυτού του κόσμου. Συγκέντρωση ενάντια στον φασισμό –και μ’ αυτό κυρίαρχα εννοούμε τον πραγματικό εχθρό, την εξουσία και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους φράχτες, τον στρατό και την αστυνομία, τους και τις εκατοντάδες δολοφονημένους/ες στα περάσματα του Αιγαίου, τους εκατομμύρια ξεριζωμένους από τη διαμάχη της κυριαρχίας για το μοίρασμα του κόσμου.

Φέτος, στην Κω, τη Λέσβο, την Αθήνα, το Βελιγράδι, στους φράχτες της Ευρώπης και μέσα στις πόλεις της, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κινητοποιήθηκαν για να προσφέρουν άπλετα την αλληλεγγύη τους, χωρίς όρια, κινδυνεύοντας πολλές φορές και οι ίδιοι/ες –να πνιγούν σε φουρτουνιασμένες θάλασσες, να συλληφθούν ως διακινητές (!), ως διαδηλωτές, να χάσουν τις δουλειές τους που τις παρατούσαν για να προστρέξουν σε βοήθεια. Ένα μεγάλο κομμάτι των ευρωπαϊκών κοινωνιών διεκδίκησε έμπρακτα την αξιοπρέπεια και την αλληλεγγύη, κινητοποιήθηκε μαζικά και βραχυκύκλωσε προσωρινά την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, τους στρατούς, τις συνοριοφυλακές και τους φράχτες της. Όχι για πολύ: αυτή η μάχη συνεχίζεται και τα διακυβεύματά της είναι τεράστια.

Μέσα σ’ όλα αυτά, εμείς κρατάμε μια εικόνα από τη γειτονιά μας που δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ: την πόλη, ως μια γιγαντιαία μηχανή αλληλεγγύης, να προστρέχει για να βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορεί ανθρώπους ταλαιπωρημένους, εξαντλημένους, πεινασμένους, με μια οδύσσεια στην πλάτη τους και 2.000 χιλιόμετρα δρόμου να τους περιμένουν μπροστά. Είμαστε περήφανοι που γίναμε κομμάτι αυτής της ασύλληπτης κοινωνικής μηχανής αλληλεγγύης, του νήματος που μας ένωσε με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που έκαναν το ίδιο, με όποιον τρόπο μπορούσαν, εκεί που βρίσκονταν.

Ποιος μετά απ’ όλα αυτά θα φοβηθεί; (και τι;). Σίγουρα όχι, σίγουρα τίποτα, σίγουρα ποτέ!

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τις μετανάστριες

Αντιφασιστική παρέμβαση

Πλ. Βικτωρίας, Παρασκευή 6 Νοέμβρη, 4.00μμ

συνέλευση της πλ. Βικτωρίας

Καθώς η μεταναστευτική ροή στην πλατεία Βικτωρίας συνεχίζεται καθημερινά (με μικρές αυξομειώσεις) και αυτήν την εβδομάδα, όπως και τις προηγούμενες, πραγματοποιήθηκε μαγείρεμα και διανομή φαγητού (περί τις 450 μερίδες) και λοιπών τυποποιημένων προϊόντων.

από συνέλευση πλατείας Βικτωρίας

Σήμερα το πρωί μαγαζάτορες-φασιστοειδή της πλατείας Βικτωρίας κάλεσαν σε συγκέντρωση ενάντια στην παρουσία των μεταναστών και των μεταναστριών για ακόμη μία φορά, την ώρα που οι μετανάστες και οι μετανάστριες μεταφέρονταν με λεωφορεία στο δημοτικό γήπεδο Γαλατσίου.  Ήταν μία ακόμα κίνηση των εν λόγω αγανακτισμένων ρατσιστών, μετά την αποτυχημένη τους απόπειρα παρουσίας πριν από 3 εβδομάδες, τις επανειλημμένα αποτυχημένες εξίσου προσπάθειές τους να τραμπουκίζουν αλληλέγγυο κόσμο που προσφέρει φαγητό ή πράγματα στους μετανάστες και τους πρόσφυγες στην πλατεία Βικτωρίας.  Έτσι, πριν από μία εβδομάδα περίπου, απευθυνόμενοι στους θεσμούς κατάφεραν  να πάρουν ψήφισμα στο  συμβούλιο του 6ου διαμερίσματος (με την τραγική στάση των αριστερών παρατάξεων που ψήφισαν λευκό ), και την επομένη ζητώντας την συμβολή της χρυσής αυγής  εμφανίστηκαν και στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου αθηναίων.

Η σημερινή τους παρουσία, εκτός από τα εμετικά τους πανό, ήταν ενδυναμωμένη από ασφαλίτες και γνωστά celebrities χρυσαυγιτών του Αγίου Παντελεήμονα (π.χ. Γιαννάτος). Χωρίς φυσικά να λείπει η παρουσία μιας διμοιρίας ΥΜΕΤ που προάσπιζε την ασφαλή παρουσία τους, στεκόμενη συνεχώς ανάμεσα σε αυτούς και το πλήθος συγκεντρωμένου κόσμου που στέκεται έμπρακτα αλληλέγγυο στους μετανάστες.  Οι συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στους μετανάστες και ενάντια στον ρατσιστικό συρφετό παραγματοποιήθηκαν από κόσμο της συνέλευσης Βικτώριας και από συλλογικότητες της ευρύτερης περιοχής του κέντρου της Αθήνας. Μείναμε στην πλατεία για κάμποσες ώρες διεκδικώντας το αυτονόητο: την αλληλεγγύη και την ελευθερία.

συνέλευση πλατείας Βικτωρίας

https://athens.indymedia.org/post/1549661/

Πλ. Βικτωρίας…πλ. Αλληλεγγύης.

Παρέμβαση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες την Παρασκευή 25 Σεπτέμβρη

Την Παρασκευή το απόγευμα πραγματοποιήθηκε μια ακόμη παρέμβαση στην πλατεία Βικτωρίας  προγραμματισμένη από πλήθος συλλογικοτήτων, εγχειρημάτων, αλλά και μεμονωμένων συντρόφων και συντροφισσών της ευρύτερης περιοχής. Αρχικά στα παιδιά -παρα πολλά και κάθε ηλικίας- μοιράστηκαν χρώματα, μαρκαδόροι και χαρτιά. Το αποτέλεσμα συγκλονιστικό: πως να σχολιάσεις ζωγραφιές στις οποίες απεικονίζονται άνθρωποι να πέφτουν από καράβια και ένα μεγάλο HELP καταλαμβάνει όλο το πάνω μέρος του καμβά; Ή καράβια γεμάτα ανθρώπους και δίπλα WE ARE NOT BAD PEOPLE;

Η πλ. Βικτωρίας είναι μια δύσκολη ιστορία, δοκιμάζει νεύρα, αντοχές, συναισθήματα. Δεν γίνεται να μοιράζεις προκήρυξη (στα αραβικά και τα φαρσί) και να νιώθεις ένα τράβηγμα στο μπατζάκι του παντελονιού σου. Να σκύβεις και ν’ αντικρίζεις ένα τόσο δα μικροσκοπικό κοριτσάκι να σε κοιτάζει χαμογελαστό και να σου λέει mama-mama: ήθελε μια προκήρυξη για τη μαμά του. Δεν έχεις ξαναμοιράσει ποτέ έτσι κείμενο στη ζωή σου και μετά συνεχίζεις βουρκωμένος και ας έχεις δει τόσα πολλά, ας έχεις ζήσει τόσα όλα αυτά τα χρόνια.

Η πλατεία ήταν γεμάτη (υπολογίσαμε -μετρώντας τα κείμενα που έφυγαν- ότι) σχεδόν 1.000 άνθρωποι βρισκόντουσαν σ’ αυτή. Και μπορεί μην απεικονίζεται το πλήθος των ανθρώπων σ’ αυτές τις πρώτες φωτογραφίες που δημοσιεύουμε, όμως το νούμερο είναι πραγματικό. Και έτσι οι 230 μερίδες ζεστό φαγητό που καταφέραμε να φέρουμε (και άλλες ακόμη 150 συσκευασίες ξηράς τροφής) μπορεί να μην έφταναν για όλους, όμως δεν υπήρξε πρόβλημα. Η πλατεία Βικτωρίας είναι μια πλατεία αλληλεγγύης και η θάλασσα από ανθρώπους και συλλογικότητες που καταφτάνει καθημερινά κατάφερε το αδύνατο: δύο γεύματα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους. Τουλάχιστον χθες αυτό έγινε εφικτό. Ενάντια στην κρατική ανικανότητα και την αβελτηρία του συστήματος, η αλληλεγγύη ανοίγει δρόμους, δημιουργεί κόσμους και πραγματικότητες και αποτυπώνει με φωτιά βιώματα που ποτέ άλλοτε δεν είχες στη ζωή σου.

Σήμερα -Σάββατο 26 Σεπτέμβρη- κατέφτασαν αστικά λεωφορεία και παρέλαβαν όλους τους πρόσφυγες για να τους μεταφέρουν στο τάε-κβο-ντο. Όμως δεν είναι μια μόνιμη λύση, το στάδιο θα κλείσει μετά από μερικές μέρες για τη διεξαγωγή αγώνων. Από τη μεριά μας θα ενημερώνουμε καθημερινά για την κατάσταση στην πλατεία τις συλλογικότητες που τις αμέσως επόμενες μέρες είχαν προγραμματίσει διανομή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης: μακάρι να μην ξαναβρεθούν ποτέ πια κατατρεγμένοι, πεινασμένοι και βρεγμένοι μέχρι το κόκκαλο άνθρωποι στον χώρο της πλατείας, αλλά δεν είμαστε τόσο αισιόδοξοι.

συνέλευση πλ. Βικτωρίας

https://athens.indymedia.org/post/1549436/

από συνέλευση πλατείας Βικτωρίας

Το μεσημέρι της Παρασκευής κυκλοφόρησε ένα χαρτί-κάλεσμα «αγανακτισμένων κατοίκων» για το ίδιο απόγευμα, ενάντια στην παρουσία των μεταναστών και των μεταναστριών στην πλατεία. Δυστυχώς για τα φασιστοειδή απομεινάρια, η κινητοποίηση αλληλέγγυου κόσμου (από συλλογικότητες της ευρύτερης περιοχής αλλά και μεμονωμένου κόσμου)  ήταν άμεση. Η παρουσία στην πλατεία Βικτωρίας 70-80 αλληλέγγυων στους μετανάστες και τις μετανάστριες λειτούργησε καταλυτικά απέναντι στους –περίπου 10 με το ζόρι- «αγανακτισμένους» , οι οποίοι δεν έκατσαν πάνω από 10λεπτο.

Για την ιστορία, η αρχική τους προσέγγιση επί του ζητήματος προσπαθούσε ματαίως να επενδύσει επάνω στον μανδύα ενός υποτιθέμενου ανθρωπισμού με πρόσχημα  τα «καημένα τα παιδάκια που κοιμούνται στο πάτωμα,  να τα μαζέψει το κράτος» , ενώ μέσα σε λίγα λεπτά οι μάσκες έπεσαν αφού η φρασεολογία εκτιλύχθηκε σε ατάκες  του στυλ «και ποιός θα κάνει αλληλεγγύη στους έλληνες»  κτλ.  Τέτοια φασιστοειδή- που επιχειρούν να εμφανιστούν  με πιο «κοινωνικό» προσωπείο – τους υπερασπιστές της καθαρότητας , της τάξης και της ασφάλειας, και των συμφερόντων των αφεντικών και των μαγαζατόρων της πλατείας, τα ξέρουμε εδώ και χρόνια άλλωστε.  Από τους «επώνυμους αγανακτισμένους» όπως η Ελένη Παπαδοπούλου (κολλητάρι με την Σκορδέλη)  celebrity των τηλεοπτικών παραθύρων που έχει πολλάκις επικροτήσει  τα φασιστικά πογκρόμ  και την εκκένωση της βιλας Αμαλίας , μέχρι τις επιτροπές- φαντάσματα , όπως η ανύπαρκτη επιτροπή  Αγγελοπούλου- πλ. Βικτωρίας, που όποτε βρίσκουν ευκαιρία προσπαθούν να διαχύσουν το ρατσιστικό και μισαλλόδοξο δηλητήριό τους στη γειτονιά. Μάταια όμως, κάθε τέτοιου είδους απόπειρα όπως η χθεσινή, έχει πέσει στο κενό.

Προειδοποιούμε πως κάθε απόπειρα εναντίον των μεταναστών και των μεταναστριών θα μας βρει απέναντί τους.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

συνέλευση πλατείας Βικτωρίας

https://athens.indymedia.org/post/1548839/